In navolging van Melbourne kon India aroma's herkennen en vieren die uniek zijn voor zijn cultuur

De Australische liefde voor Vegemite is zo diep dat Melbourne heeft besloten de geur op te nemen als onderdeel van het erfgoed van de stad. De rest van de wereld, inclusief India, moet er nota van nemen.

We zouden de scherpe, onmiskenbare geur van drogende bombil kunnen vieren als een onvervreemdbaar onderdeel van het culturele landschap van Mumbai.

Sterke geuren verdienen niet altijd de slechte rap die ze krijgen. Neem Vegemite, de favoriete spread van Australië met een pittig, onmiskenbaar aroma dat sommige ogen doet tranen. De Australische liefde voor Vegemite is zo diep dat Melbourne heeft besloten om de geur die uit de fabriek komt waar het wordt gemaakt als onderdeel van het erfgoed van de stad te vermelden. De rest van de wereld, inclusief India, moet er nota van nemen.

Het besluit van de Melbourne City Council is opmerkelijk, niet alleen omdat is erkend dat een geur erfgoedwaarde heeft, maar ook omdat het niet universeel geliefd is, in feite verre van. Degenen die zijn opgegroeid met een pot Vegemite op de ontbijttafel, kunnen dol zijn op de hartige geur - een geschenk van de biergist die wordt gebruikt om de spread te maken - maar degenen die er niet mee zijn opgegroeid, kunnen dat meestal niet uithouden. Dit plaatst de erkenning in een heel andere klasse dan bijvoorbeeld het Unesco-label voor immaterieel erfgoed uit 2018, toegekend aan de kunst van de parfumerie in Grasse, de Franse regio die bekend staat als de parfumhoofdstad van de wereld. Het kent waarde toe aan een uniek aroma, onmiddellijk herkenbaar voor een bepaalde cultuur en erdoor geliefd, zelfs als het door de rest van de wereld als stinkend wordt beschreven. India moet het potentieel in dit idee opmerken.

We zouden de scherpe, onmiskenbare geur van drogende bombil kunnen vieren als een onvervreemdbaar onderdeel van het culturele landschap van Mumbai. Hoe zit het met de geur van rijpe jackfruit in een achtertuin in Kerala? Cowdungcakes die worden gedroogd op de muren van een dorpshuis in Gujarat? Asafoetida is misschien door niet-begrijpende Europeanen beschreven als duivelsmest, maar we weten hoe smakelijk een dal ruikt als het vers is getemperd met deze aromatische geur. En wat dacht je van de spiergeur van axon, de gefermenteerde sojabonenpasta die in de Naga-keuken wordt gebruikt? Als er iets is, heeft dit land een verlegenheid van olfactorische rijkdommen om uit te kiezen.

Dit hoofdartikel verscheen voor het eerst in de gedrukte editie op 28 augustus 2021 onder de titel ‘Smells like heritage’.