Spreken in mijn eigen taal

Een meertalige en multiculturele wereld is alleen mogelijk door de individuele moedertalen te versterken.

Spreken in mijn eigen taalWe moeten de multiculturele aard van onze wereld behouden en de beste manier om dat te doen is door al haar talen te behouden en ze ook te verrijken. (Illustratie: C R Sasikumar)

Negentien jaar geleden, in november 1999, riep de Algemene Conferentie van de Unesco 21 februari uit tot Internationale Dag van de Moedertaal, die samenvalt met de Taaldagbeweging in Bangladesh. De oorsprong van deze herdenking ligt in wijdverbreide protesten van de Bengaals sprekende meerderheid in de regio, toen bekend als Oost-Pakistan, tegen het taalbeleid van de Pakistaanse regering. Urdu was de enige nationale taal van Pakistan onder dit beleid. Deze protesten bereikten een hoogtepunt op 21 februari 1952, toen studenten van de Universiteit van Dhaka en andere politieke activisten de wet tartten. Veel demonstranten werden gedood. De onrust duurde voort tot 29 februari 1956, toen Bengaals werd erkend als de tweede officiële taal van Pakistan. 21 februari wordt elk jaar in Bangladesh gevierd als de Dag van de Taalbeweging of Shohid Dibosh (Martelarendag).

In haar boodschap op de 19e Internationale Moedertaaldag herinnert de directeur-generaal van Unesco ons eraan dat: Een taal veel meer is dan een communicatiemiddel; het is de eigenlijke toestand van onze menselijkheid. Onze waarden, onze overtuigingen en onze identiteit zijn erin verankerd. Taal is duidelijk een emotionele kwestie omdat het is ingebed in ons sociale leven. Het stelt ons in staat om onze emoties en ideeën te communiceren. Het bevordert groepsidentiteit en broederschap. Meestal drukken we onze gedachten veel beter uit in onze moedertaal. Gebleken is dat kinderen beter leren, vooral in het basisonderwijs, als ze les krijgen in hun moedertaal.

Taal is verweven met identiteit en is daarom een ​​omstreden kwestie. Het behoud van talen is onvermijdelijk gekoppeld aan het behoud van een cultuur en artistiek en intellectueel erfgoed. Veel taalgroepen voelden zich kwetsbaar tijdens de koloniale tijd en velen blijven dat doen in het geglobaliseerde tijdperk. De resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 16 mei 2007 riep alle landen op om het behoud en de bescherming van alle talen die door de volkeren van de wereld worden gebruikt, te bevorderen. Dezelfde resolutie riep 2008 uit tot het Internationaal Jaar van de Talen om eenheid in diversiteit en internationaal begrip te bevorderen door middel van meertaligheid en multiculturalisme.

We moeten de multiculturele aard van onze wereld behouden en de beste manier om dat te doen is door al zijn talen te behouden en ze ook te verrijken. Laat me de woorden van Gandhiji in herinnering brengen: ik wil niet dat mijn huis aan alle kanten wordt ommuurd en dat mijn ramen vol zitten. Ik wil dat de culturen van alle landen zo vrij mogelijk door mijn huis worden geblazen. Maar ik weiger door wie dan ook van mijn voeten te worden geblazen.

India heeft altijd geloofd in diversiteit en pluraliteit. Het heeft alle talen gerespecteerd. Maar aangezien taal en cultuur met elkaar verweven zijn, is er een absolute noodzaak om de inheemse talen te versterken, ook die van de vele stamgroepen in ons land.

Zoals de VN heeft opgemerkt, is taal van fundamenteel belang voor alle soorten communicatie, en het is communicatie die verandering en ontwikkeling mogelijk maakt in de menselijke samenleving. Het al dan niet gebruiken van bepaalde talen kan tegenwoordig een deur openen of sluiten voor grote delen van de samenleving in vele delen van de wereld. Taal is de levensader van een cultuur en definieert in zekere zin het grotere sociale milieu. Het speelt niet alleen een belangrijke rol in de communicatie, maar ook bij het smeden van banden tussen mensen die dezelfde taal spreken. Het geeft mensen een collectieve identiteit en vormt een essentieel onderdeel van hun culturele waarden.

Aforismen in een taal, die van generatie op generatie overgaan, onthullen de gewoonten, gebruiken en waarden van de sprekers. Hoewel het thema van dit jaar Linguïstische diversiteit en meertaligheid tellen voor duurzame ontwikkeling, was de kwestie die mij na aan het hart ligt - een onderwerp waar ik al geruime tijd voor pleit - het thema van de Internationale Dag van de Moedertaal in 2012: Moedertaalonderwijs en inclusief opleiding.

India is een mozaïek van verschillende talen en culturen. Terwijl een meerderheid van de Indiërs Hindi spreekt, wat kan worden omschreven als de lingua franca van het land, zijn Telugu en Bengaals de andere veel gesproken talen in India. Tamil is misschien wel een van de oudste talen ter wereld. In het hele land worden verschillende andere talen gesproken. Elk van hen heeft een rijke taaltraditie en vertegenwoordigt de rijkdom van het dialect van de regio waarin het wordt gesproken.

Het belangrijkste is echter het bevorderen van het gebruik van de moedertaal. Een kind kan kennis beter begrijpen in zijn of haar moedertaal dan in welke andere taal dan ook. Een kind zal ook in staat zijn om haar gedachten effectief te communiceren en te verwoorden in haar moedertaal. Ik heb benadrukt dat alle deelstaatregeringen de moedertaal een verplicht vak op scholen moeten maken. Ik ben blij dat Andhra Pradesh en Telangana hebben besloten om van Telugu vanaf komend studiejaar een verplicht vak tot intermediair te maken. Sommige andere staten hebben moedertaal ook tot een verplicht vak op scholen gemaakt en ik hoop dat de rest spoedig zal volgen. Er kunnen ook andere talen worden onderwezen om diversiteit, meertaligheid en inclusiviteit te bevorderen.

Grootschalige promotie van de moedertaal is de beste manier om de geletterdheid in India te verhogen tot boven het huidige niveau van 74 procent. Met een sterke taalvaardigheid in de moedertaal zal een student in staat zijn om sneller andere talen te leren en kan hij een echte polyglot worden in een multiculturele, geglobaliseerde wereld.

Na de Britse overheersing werd Engels een zeer populaire voertaal in de onderwijsinstellingen van het land. Het werd de linktaal in het land en wordt gebruikt in overheidskantoren en elders. Helaas voelen veel mensen, met name hoogopgeleiden in de steden en degenen die onderwijs hebben genoten in elite-instellingen, het infra dig om in hun moedertaal te spreken of te lezen en te schrijven. Deze ongewenste trend moet worden gekeerd.

Over de hele wereld zijn mensen er niet alleen trots op dat ze in hun moedertaal spreken, maar proberen ze deze ook uit te dragen. Ik heb regelmatig contact met buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders die liever in hun moedertaal spreken, ook al spreken ze vloeiend Engels. Verschillende staatshoofden, bijvoorbeeld uit Rusland, Frankrijk, Zwitserland, China, Duitsland en Iran, gebruiken hun landstaal. Dit komt simpelweg omdat ze trots zijn op hun taal. Ze gebruiken taal om hun nationale identiteit te bevestigen.

Ik wil u begroeten ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Moedertaal en ik dring er bij alle burgers van ons land op aan om hun moedertaal goed te leren en ook vloeiend te worden in zoveel mogelijk talen van de wereld. Laten we onze taalkundige en culturele wortels versterken door onze kinderen eerst de moedertaal te laten leren en ze geleidelijk aan kennis te laten maken met andere talen. Een meertalige en multiculturele wereld is alleen mogelijk door de individuele moedertalen te versterken.

Elke boom in deze enorme boomgaard van wereldtalen moet sterke wortels, prachtige bloemen en vruchten hebben. We hebben een onderwijssysteem nodig dat moedertalen omvat, een uitgeverij die publicaties in de Indiase taal aanmoedigt, en een internetregime dat communicatie en overdracht van kennis in verschillende Indiase talen mogelijk maakt. Individualiteit en pluraliteit kunnen en moeten hand in hand gaan. Dat is de essentiële Indiase visie geweest. Het is dezelfde visie die ons in staat kan stellen om tegelijkertijd echte Indiërs en wereldburgers te zijn.